Սերո Խանզադյան Այնուհետև լույս են տեսնում հետևյալ գրքերը՝ «Կորած արահետներ» (1964),
(1915 - 1998)
Հայ գրող: Մասնակցել է Հայրենական Մեծ Պատերազմին: Առաջին պատմվածքը՝ «Չոր տափը», լույս է տեսել 1934 թ.-ին Գորիսի «Կարմիր Զանգեզուր» թերթում: 1938-ին գրել է «Վահրամ Որոտանեցի» պիեսը, որը բեմադրվել է 1940-ին: 1950-ին հրատարակել է «Մեր գնդի մարդիկ» վեպը: Խանզադյանին ճանաչում է բերել «Հողը» (հ. 1-2, 1954-55) վեպը: Այնուհետև լույս են տեսել «Լալ Համազը» (1955), «Որոտանի կիրճում» (1956), «Քարանձավի բնակիչները» (1961) մանկական ստեղծագործությունները, «Կարմիր շուշաններ» (1958), «Հարստությունը լեռներում» (1961) պատմվածքների ժողովածուները: Խ-ին ժողովրդականություն է բերել «Մխիթար Սպարապետ» (1961) պատմավեպը:
«Քաջարան» (1965),
«Այրված տունը» (1965),
«Մատյան եղելությանց» (1966),
«Անձրևից հետո» (1969),
«Ինչու՞, ինչու՞» (1970),
«Երեք տարի, 291 օր» (1972),
«Սևանի լուսաբացը» (1974),
«Խոսեք, Հայաստանի լեռներ» (1976):
Խ-ի լավագույն գործերից է «Թագուհին հայոց» (1978) վեպը:
Նրա շատ երկեր թարգմանվել են աշխարհի բազմաթիվ լեզուներով:
«Այրված տունը» (1974, «Լքված հեքիաթների կիրճը» վերանվանումով) և «Մխիթար Սպարապետ»-ը (1978) էկրանավորվել են «Հայֆիլմ» և «Մոսֆիլմ» կինոստուդիաների կողմից: